Εδώ θα φιλοξενήσω υλικό για την 7η Μαρτίου 1948, ημέρα ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων στην μητέρα Ελλάδα
Σύμφωνα με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου στα Δωδεκάνησα ανήκουν: Η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κως, η Κάλυμνος, η Αστυπάλαια, η Κάσος, η Τήλος, η Σύμη, η Λέρος, η Νίσυρος, η Πάτμος, η Χάλκη, η Σαρία, οι Λειψοί, η Ψέριμος, το Αγαθονήσι, τα Λέβιθα, το Καστελλόριζο, η Σύρνα,η Αλιμια,οι Αρκοί, η Νίμος,η Τέλενδος, η Κίναρος, το Γυαλί, το Φαρμακονήσι, το Μακρύ, η Χήνα, η Αγία Κυριακή, το Αυγό, το Γλυνό, ο Ζαφοράς, οι Κουνούποι, το Κουτσομύτι, το Μεσονήσι, η Οφιδούσσα, η Πλακίδα, η Ποντικούσα, τα Στεφάνια, τα Φωκιονήσια, το Χονδρό, το Χονδρονήσι, η Ίμια – Λιμνιά δύο, η Ίμια – Λιμνιά ένα, η Καλαβρός, η Καλόλιμνος, το Μαυροπινάκι, τα Νερά, η Πλάτη, το Σαφονήδι, το Χτένι, τα Αρμάθια, το Μακρονήσι, τα Τηγανάκια, το Ασπρονήσι, η Φράγκος, ο Αρχάγγελος, η Βελόνα, ο Γλάρος, η Μαύρα, το Μεγάλο Λιβάδι, η Πηγανούσσα, η Πλάκα, η Τρυπητή, ο Άγιος Γεώργιος, τα Αγριέλαια, τα Βουτσάκια (δύο νησίδες), το (Μικρό) Μαύρο Ποϊνί, το Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, η Πολύφαδος1, η Πολύφαδος2, η Ρω, η Σαβούρα, η Στρογγύλη, η Τραγονέρα, το Ψωμί, η Ψωραδιά, η Κανδελιούσσα, ο Άγιος Αντώνιος, η Παχειά, η Περγούσσα, το Αγκαθονήσι, η Αργελούσσα, το Άνυδρο, η Καλόβολος, ο Κόμαρος, το Μακρονήσι, η Μάραθος, τα Νερά, το Τραγονήσι, το Χιλιομόδι, το Γιαλεσίνο, οι Διαβάτες, ο Κουλούνδρος, ο Μαρμαράς, το Σεσκλί, ο Χονδρός, ο Γάιδαρος, η Αντίτηλος, ο Άγιος Θεόδωρος, τα Κρεβάτια, το Μαελονήσι, η Τραγούσα, ο Γλάρος, το Κουνέλι,το Ψαθονήσιο, η Αστακίδα, το Αστακιδόπουλο, η Διβούνια, η Χαμηλή, το Αβάπτιστο, η Πίττα καθώς και οι παρακείμενες όλων αυτών βραχονησίδες.
Ένα ξεχασμένο τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου κι ακούστηκε το 1947 στη Ρόδο από την αξέχαστη Κούλα Νικολαΐδου
ΟΛΑ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Νησιωτοπούλες έμμορφες, παύτε τα δάκρυά σας,
η λευτεριά σας έφτασε δεν είναι μακριά σας,
η λευτεριά σας έφτασε δεν είναι μακριά σας,
δεν είναι μακριά σας, παύτε τα δάκρυά σας.
Όλα τα Δωδεκάνησα θα ελευθερωθούνε
κι οι Ιταλοί στα μάτια τους δε θα τα ξαναδούνε,
κι οι Ιταλοί στα μάτια τους δε θα τα ξαναδούνε,
δε θα τα ξαναδούνε, θα ελευθερωθούνε.
Τώρα θα πολεμήσουμε όλοι μας για την νίκη,
γιατί η δόξα κι η τιμή μόνο σε μας ανήκει,
γιατί η δόξα κι η τιμή μόνο σε μας ανήκει,
όλοι μας για την νίκη, γιατί σε μας ανήκει.
Τώρα τα Δωδεκάνησα θα ‘ναι δικά μας πάλι
και η Ελλάδα θα γινεί ακόμα πιο μεγάλη
και η Ελλάδα θα γινεί ακόμα πιο μεγάλη
θα ‘ναι δικά μας πάλι η δόξα η μεγάλη.
ΔΩΔΕΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΕΤΡΕΣ
Δώδεκα διαμαντόπετρες γίνονται δαχτυλίδι Είναι τα Δωδεκάνησα του Αιγαίου το στολίδι Ααααα νησάκια μου μικρά, Ααααα γεμάτα ομορφιά
Ρόδος με το Ροδίνι σου και με την πρασινάδα στολίζεις όλα τα νησιά και όλη την Ελλάδα Ααααα Ρόδος με το όνομα, Ααααα είσαι πανόραμα
Έχει η Κως Ασκληπιείο, έχει τον Ιπποκράτη έχει τον γέρο πλάτανο γνωστό σ ‘όλα τα κράτη Ααααα νησάκι μου της Κω, Ααααα στον κόσμο ξακουστό
Η Σύμη και η Κάλυμνος έχουν πολλά σφουγγάρια έχουν ψαράδες διαλεχτούς και δύτες παλικάρια Ααααα νησάκια μου μικρά, Ααααα γεμάτα ομορφιά
7 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
7 του Μάρτη, 7 του Μάρτη λευτεριά
7 του Μάρτη 7 του Μάρτη γαλάζια βάζουν τα παιδιά (2)
Και κατεβαίνουν στο γιαλό η λευτεριά με το καλό ήρθε στα χώματα μας
Και κατεβαίνουν στο γιαλό η λευτεριά με το καλό ήρθε και στην καρδιά μας
7 του Μάρτη, 7 του Μάρτη λευτεριά
7 του Μάρτη 7 του Μάρτη γαλάζια βάζουν τα παιδιά (2)
7 του Μάρτη, 7 του Μάρτη λευτεριά
7 του Μάρτη 7 του Μάρτη κρατήσετε την λευτεριά
ΣΤΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ
Στη γαλάζια θάλασσά μας
του Αιγαίου μακριά
ζούσαν χρόνια σκλαβωμένα
δώδεκα μικρά νησιά.
Τρέφουν όλα μια λαχτάρα
κι ένα πόθο στην καρδιά
πότε θα ΄ρθει η άγια μέρα
να γενούν ελληνικά.
Τώρα η μάνα μας Ελλάδα
τα ‘ χει μες στην αγκαλιά
κι η γαλάζια μας σημαία
κυματίζει στα νησιά.
Ρόδος – Κάρπαθος και Σύμη
Πάτμος, Λέρος και η Κως
όλ’ αυτά τα διαμαντάκια
λάμπουν τώρα μες στο φως.
ΕΝΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Αιώνες περιμέναμε, πατρίδα να σε δούμε,
κι από τη Μαύρη τη σκλαβιά να ελευθερωθούμε.
Ελλάδα μάνα μας γλυκιά, γνώρισε τα παιδιά σου,
με δάκρυα σε δέχονται τα δώδεκα νησιά σου.
Σφίξε μας μάνα σφίξε μας μέσα στην αγκαλιά σου,
δεν είμαστε πια ορφανά, γιατί είμαστε κοντά σου.
Ζήτω αθάνατη Ελλάς πατρίδα δοξασμένη,
φωνάζουμε από χαρά μαζί σου ενωμένοι.
Ελλάδα μάνα ποθητή που είσαι αιωνία,
συ τα νησιά μας έσωσες από την τυραννία!
ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Δώδεκα αψίδες θριάμβου έχουν στηθεί στα δώδεκα λιμάνια,
κι έχουν χρυσοσφυρηλατηθεί με μόχθους και εθνική περηφάνια.
Για να διαβεί η ποθητή μας λευτεριά κυανόλευκα ντυμένη,
κάθε νησιού μας πάλι ένδοξη στεριά ελεύθερη να γένει.
Κόποι και μόχθοι και αγώνες και διωγμοί δε σβήσαν την ελπίδα,
απ’ την βαριά σκλαβιά να απαλλαχτεί η λατρεμένη μας πατρίδα.
Και να προβάλλει μ’ ορμή η λευτεριά, μάνα μας δοξασμένη,
για να αγκαλιάσει τα δώδεκα νησιά δαφνοστεφανωμένη.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
Είμαστε δώδεκα νησιών βλαστάρια
μεγαλωμένα μες στον πόνο της σκλαβιάς
που της Ελλάδας μας γινήκαμε καμάρια
της υπομονής και της παλλικαριάς.
Βλέπαμε τους παππούδες μας να κλαίνε
και τους γονείς μας να θρηνούνε μυστικά
και τους δασκάλους μας ακούγαμε να λένε
πως είμαστε από περήφανη γενιά.
Χρόνια, χρόνια
στης σκλαβιάς την καταφρόνια.
Μα σήμερα ας γιορτάσουμε
τη μέρα αυτή που φτάσαμε
τη μέρα της Ελευθεριάς, ω της λευτεριάς
που βλάστησε τρανή.
Γιατί όσο δακρύσαμε, τη γη μας την ποτίσαμε
με όρκους κι όνειρα της λεύτεριας, ω της λευτεριάς
Αφιέρωμα ΕΛΤΑ για την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα
Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΝΤΕ ΒΕΚΙ- θεατρικό
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΑΕΡΑΣ
ΓΙΑ ΣΕ ΓΛΥΚΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΑΚΟ
ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΥΛΩΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Πόσο κοστίζει η λευτεριά
σαν την μετρούν με χρόνο!
Τάχα να το λογάριασαν
ή συ το ξέρεις μόνο;
Πόσο βαρειά είναι η σκλαβιά*
σαν την μετρούν αιώνες
Να περιμένεις άνοιξη
και ν’ άρχονται χειμώνες!
Πόσο κοστίζει η λευτεριά
σε δάκρυα και πόνο.
τάχα να το λογάριασαν
ή συ το ξέρεις μόνο;
Πόσο πικρή είναι η ζωή
‘σαν στη σκλαβιά μαθαίνεις
πως άλλοι ζούνε λεύτεροι
και συ σκλάβος πεθαίνεις!
Πόσο ακριβή είν’ η λευτεριά
σαν την μετρούν με χρόνο!
Τάχα να το λογάριασαν
ή συ το ξέρεις μόνο;
Γ. Ν. Κουρεμένος
35 ΧΡΟΝΩΝ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Μέσα απ’ το μνήμα της σκλαβιάς το αραχνομαυρισμένο,
που κάθε τι Ελληνικό ήταν βαθιά θαμμένο,
μέσα απ’ το μνήμα της σκλαβιάς σαν κάποιο παραμύθι,
ξεπρόβαλε η λευτεριά που ‘χε σκεπάσει η λήθη.
Χρόνια πολλά αλογάριαστα περνούσαν όλο ένα,
τα μαύρα Δωδεκάνησα δεμένα σκλαβωμένα,
άχαρα καρτερούσανε με τη μεγάλη ελπίδα,
πώς γρήγορα θα ενωθούν μαζί με την πατρίδα.
Και τι δεν εζητήσανε, του Νέρωνος τα ‘γγόνια,
να κάνουν που μας πίεζαν τριανταπέντε χρόνια.
Τα ήθη κι έθιμα θέλησαν να τσακίσουν,
μα την Ελληνική ψυχή δεν μπόρεσαν να αγγίσουν.
Εφέρανε την προστυχιά στο δοξασμένο χώμα,
επάτησαν, κηλίδωσαν το Ελληνικό το χώμα.
Τώρα Δωδεκανήσιε ξύπνα κι αγαλλιάσου
και σφίξε την ελευτεριά μέσα στην αγκαλιά σου.
Ήλθε δεν είναι ψέματα δεν είναι οπτασία,
για κοίτα την, την γαλανή ντυμένη ενδυμασία.
Στέκει εμπρός σου σε θωρεί δεν της χαμογελάς;
Είναι αυτή η λευτεριά, η μάνα σου η Ελλάς.
Ανοιξιάτικο βραβειάκι από το νέο νηπιαγωγείο που ονειρεύομαι! http://dreamkindergarten.blogspot.gr/ Ευχαριστούμε Ανθή !
2 Βραβεία από τα ιστολόγια Ο ΖΩΗΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ http://ozoirosmathitistisdeuteras.blogspot.gr/ και Μετά την πρώτη….. http://afteraclass.blogspot.gr/ Ευχαριστούμε πολύ Αντώνη και Χάρη !!!
1 | 7 Μαρτίου 1948, ο εορτασμός της ενσωματώσεως των Δωδεκανήσων με την Μητέρα Ελλάδα | Ἑλλήνων Φῶς
01/03/2017 στις 13:15
[…] Πηγή […]