Posts Tagged ‘λαογραφία’
Χελιδόνα
Posted 21/05/2013
on:- In: B ! | ΑΛΛΕΣ | ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ | ΑΝΟΙΞΗ | Β ΤΑΞΗ | ΓΙΟΡΤΕΣ | ΓΛΩΣΣΑ | ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ | ΕΠΟΧΕΣ | ΕΡΓΑΣΙΕΣ | ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ | ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-2013 | ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ | ΥΛΙΚΟ | Uncategorized
- Σχολιάστε
Η τάξη μας συμμετείχε σήμερα στη δράση του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών Ρόδου για το έθιμο της Χελιδόνας.
Την τάξη μας επισκέφθηκε η κυρία Μαρία Σπανού, η οποία μας μίλησε για τα χελιδονίσματα, το έθιμο δηλαδή του καλαντίσματος της Άνοιξης. Περισσότερα για το έθιμο εδώ
Το έθιμο μας είπε η κυρία Μαίρη Σπανού έχει τις ρίζες του στο νησί μας, αφού η επιγραφή με τα χελιδονίσματα βρέθηκε σε ανασκαφή στη Ρόδο. Βέβαια τα χελιδονίσματα υπάρχουν σε παραλλαγές σε αρκετά μέρη της Ελλάδας.
Είδαμε ξανά στολισμένη στον τοίχο μας την κατασκευή που είχαμε κάνει όταν ήταν φθινόπωρο κι αποχαιρετούσαμε τους φτερωτούς μας φίλους εδώ
Στο ταβάνι είχαμε ήδη στολίσει κάποια μόμπιλε που είχαμε φτιάξει εδώ
Επίσης είχαμε την ευκαιρία μέσω διαδικτύου να δούμε συμμαθητές μας απο άλλες περιοχές να λένε τα χελιδονίσματα
Στη συνέχεια κάθε παιδί έφτιαξε τη δική του χελιδόνα. Από ένα φύλλο εφημερίδας φτιάξαμε το δικό μας στεφανάκι και στερεώσαμε τα λουλουδάκια με σύρμα πίπας. Δέσαμε και κρεμάσαμε με ασπροκόκκινη κορδελίτσα το χελιδονάκι μας στο στεφανάκι μας! Εύκολη κατασκευή με ανακυκλώσιμα υλικά!
Ενθουσιασμένοι για όσα φτιάξαμε και μάθαμε κατευθυνθήκαμε στο γραφείο της καινούργιας μας διευθύντριας. Η κυρία Ειρήνη Γεργατσούλλη – Γιάννουστα εκείνη την ώρα έτυχε να είναι στο γραφείο μαζί με την σχολική μας σύμβουλο, την κυρία Ελένη Σταυροπούλου και τον συνάδελφο κύριο Κώστα Πιτυκάκη. Τους μεταφέραμε τα όσα κάναμε και μάθαμε κι όλοι μαζί τραγουδήσαμε τα κάλαντα της Άνοιξης !!!
Και του χρόνου μας !!!
- In: ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ | ΥΛΙΚΟ | LIKE
- Σχολιάστε
Αναδημοσίευση από τη σελίδα Πολιτισμός Αφάντου Ρόδου την οποία ευχαριστούμε πολύ
Κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στο βίντεο
Μάρτηδες και Μάρτενιτσι
Posted 09/03/2013
on:- In: A ! | ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ | ΑΠΟΚΡΙΕΣ | Β ΤΑΞΗ | ΓΙΟΡΤΕΣ | ΓΛΩΣΣΑ | ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ | ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ | ΕΡΓΑΣΙΕΣ | ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ | ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | ΣΤ ΤΑΞΗ | ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-2013 | ΥΛΙΚΟ
- Σχολιάστε
Πέρσι είχαμε αναφερθεί στο έθιμο του «μάρτη» κι είχαμε φτιάξει τους δικούς μας μάρτηδες. Μπορούμε να τους θυμηθούμε εδώ
Φέτος καλέσαμε στην τάξη τη μαμά του Μιχάλη Μαραβέλια να μας μιλήσει για το έθιμο στην πατρίδα της, την Βουλγαρία.
Μας μίλησε για το μαρτενίτσι-α τους δικούς μας μάρτηδες που κι αυτοί φοράνε από την πρώτη μέρα του Μάρτη για να μην τους «κάψει η Μπάμπα Μάρτα» δηλαδή, η γιαγιά Μάρτα. «Μαρτενίτσες» κρεμούσαν και στα δέντρα για να μην τα κάψει ο ήλιος και ν’ ανθίσουν την άνοιξη.
Σύμφωνα με μια παράδοση ,με την αρχή της άνοιξης ξεκίναγαν και οι πολεμικές συρράξεις. Οι άντρες, λοιπόν, όταν έφευγαν από το σπίτι έδιναν στις γυναίκες τους τις μαρτενίτσες, από τις οποίες το κόκκινο χρώμα συμβόλιζε το αίμα των πολεμιστών που δεν έπρεπε να χυθεί, ενώ το άσπρο συμβόλιζε το πρόσωπο των γυναικών που περίμεναν με αγωνία τον άντρα τους να γυρίσει ζωντανός πίσω.
Η μπάμπα Μάρτα είναι μια δύστροπη γιαγιά, η οποία αλλάζει τη διάθεσή της συνέχεια. Αλλά έτσι δεν είναι ο Μάρτης; Άνοιξη και χειμώνας μαζί… Κρύο (άσπρο) και ζέστη (κόκκινο).
Η κυρία Βενέτα μας έδειξε ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό τρόπο για να φτιάξουμε τις «Μαρτενίτσες» μας.Μας έκοψε άσπρη και κόκκινη κλωστή τις οποίες έδεσε κόμπο στην μία άκρη.Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ζευγαράκια και καθώς καθόμασταν αντικριστά, το ένα παιδί έστριβε το λευκό χρώμα δεξιόστροφα και το άλλο παιδί το κόκκινο νήμα αριστερόστροφα κρατώντας τεντωμένο το νήμα. Μετά από λίγο κρατούσαμε με το ένα χέρι τον κόμπο και με το άλλο χέρι ενώναμε τις ελεύθερες άκρες των νημάτων. Αφήναμε ελεύθερο το χέρι που κρατούσε τον κόμπο και το βραχιολάκι μας ήταν έτοιμο !
Αν θέλαμε περνούσαμε ένα κόκκινο κι ένα λευκό κύλινδρο από αντίστοιχο νήμα που μας έδειξε να φτιάξουμε από χαρτόνι. Πιο συγκεκριμένα πήρε ένα κομμάτι από χαρτονάκι (από κουτί με μαρκαδόρους που είχαμε στην κούτα ανακύκλωσης), το γύρισε για να γίνει μικρός κύλινδρος και το στερέωσε με σελοτέιπ. Χρησιμοποιώντας κόκκινο/άσπρο νήμα που είχε περάσει σε μεγάλη βελόνα χωρίς μύτη, κάλυψε όλη την εξωτερική επιφάνεια κάθε κυλίδρου, φτιάχνοντας έτσι μια κόκκινη/λευκή χάντρα.
Κάποια παιδιά είπαν οτι θα μπορούσαμε με αυτόν τον τρόπο να φτιάξουμε κομπολόι, βραχιολάκια κτλ
Για καλή μας τύχη η κυρία Βενετα μας έδειξε και κάποιες ιδέες κατασκευών στηριγμένες στην λευκή και κόκκινη κλωστή. Τα μεγάλα παιδιά της έκτης προθυμοποιήθηκαν να φτιάξουν κάπoιες από αυτές τις οποίες θαύμασαν τα δευτεράκια !
Ευχαριστούμε πολύ τη μαμά του Μιχάλη, κυρία Βενέτα, για τα όσα μας είπε και τα όσα μας έδειξε !
Και του χρόνου μας ! 🙂
- In: A ! | Α 1 ΤΑΞΗ | Α ΤΑΞΗ | ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ | ΓΛΩΣΣΑ | ΔΡΑΣΕΙΣ 2011-2012 | ΕΡΓΑΣΙΕΣ Α ΤΑΞΗΣ 2011-2012 | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ | ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2011-2012 | ΥΛΙΚΟ | LIKE
- Σχολιάστε
Θα εμπλουτίζω συνέχεια το υλικό στην ανάρτηση αυτή , γι ΄αυτό μείνετε συντονισμένοι !!! :)))
Λίστες αναπαραγωγής τραγουδιών/ιστοριών για τη μητέρα εδώ κι εδώ κι εδώ κι εδώ
Από το μπλογκοφιλαράκι μας της Τάνιας Μάνεση εδώ σε βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε και να κατεβάσουμε το υπέροχο παραμύθι της Debi Gliori «Θα σ’αγαπώ ό,τι κι να γίνει» εδώ
Από το Blog ο κήπος με τα χρώματα διαβάσαμε το παραμύθι για την ευχή της μάνας.(Ένα παραμύθι από την Γιάννα Σέργη Πηγή: Περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο τεύχος 22, Ιούλιος-Αύγουστος 2001)
Από την ιστοσελίδα του Δημοτικού Σχολείου Αγίας Μαρίνας Λέρου διαβάζουμε
Η ευχή της μάνας (λέρικο παραμύθι)
Αφήγηση:Χριστοδούλου Ειρήνη, ετών 80 Λέρος, Ιαν. 2003 |
Μια φορά κι έναν καιρό, στα παλιά τα χρόνια, ζούσε μια γυναίκα που είχε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο. Ο πατέρας τους πέθανε, όταν αυτά ήταν πολύ μικρά και η μάνα τους για να τα ζήσει δούλευε σε διάφορες δουλειές, γιατί ήταν πολύ φτωχιά. Μεγάλωσε και τα τέσσερα παιδιά και τα πάντρεψε αλλά όλα έμεναν μακριά. Από την κούραση και από την ταλαιπωρία αρρώστησε και δεν μπορούσε πια να δουλέψει. Και έπεσε στο κρεβάτι πολύ βαριά. Οι γείτονες δεν την έβλεπαν να πηγαίνει στην ξένη δουλειά και ανησύχησαν. Πήγε το πρωί μία γειτόνισσα για να δει τι είχε και δεν πήγε στη δουλειά και την βρήκε στο κρεβάτι πολύ άρρωστη. —Έλα γειτόνισσα, να πας να φωνάξεις την πρώτη μου κόρη να έρθει, που την χρειάζομαι. Πάει τότε η γειτόνισσα στην πρώτη κόρη και τις λέει να πάει στην μάνα της που είναι πολύ άρρωστη. Εκείνη δεν δέχτηκε να πάει γιατί έπλενε και είχε τα ρούχα μέσα στη σκάφη. — Δεν μπορώ να πάω να την δω γιατί πλένω. Όταν πήγε η γειτόνισσα και της είπε ότι, η κόρη σου δεν μπορεί να έρθει γιατί έχει τα ρούχα μέσα στην σκάφη και πλένει, η άρρωστη μάνα αναστέναξε, δάκρυσε και της είπε: — Σου εύχομαι, κόρη μου, η σκάφη να γίνει το σπίτι σου και να το σέρνεις όπου πας στα όρη και στα βουνά, όλη σου τη ζωή. Από τότε η κόρη της έγινε χελώνα. Τότε, έστειλε την γειτόνισσα στην δεύτερη κόρη. Και αυτή όμως βρήκε δικαιολογία ότι ύφαινε. — Δεν μπορώ να έρθω γιατί έχω στον αργαλειό το νήμα. Τότε πάλι η μάνα δάκρυσε και την καταράστηκε. — Άντε κόρη μου, να υφαίνεις μέρα νύχτα και σταματημό να μην έχεις. Να σου χαλάνε οι άνθρωποι τα υφαντά και να σε κυνηγούν παντού. Κι από τότε έγινε η αράχνη. Μετά την έστειλε στον γιο της, μα κι εκείνος αρνήθηκε. — Πες της μάνας μου ότι, δεν μπορώ να έρθω γιατί βάζω στους τοίχους αστυβές* για να μην μου τους χαλούν. Τότε η μάνα αναστέναξε πάλι και του είπε: —Να έχεις την κατάρα μου και οι αστυβές να γίνουν αγκάθια στο σώμα σου και να γυρίζεις σαν την άδικη κατάρα. Από τότε έγινε ο σκαντζόχοιρος. Τότε θυμήθηκε την μικρή της κόρη και η γειτόνισσα πήγε και σ’ αυτή. Όταν είδε την γειτόνισσα να πηγαίνει στο σπίτι της τόσο πρωί, απόρησε. — Καλώς την, της είπε. Πώς είναι και ήρθες τέτοια ώρα; Η γειτόνισσα της είπε ότι την γύρευε η μάνα της, που είναι πολύ άρρωστη. Η κόρη της εκείνη τη στιγμή ζύμωνε και είχε το ζυμάρι μέσα στην σκάφη. Παράτησε όμως το ζύμωμα κι όπως ήταν με τη ζύμη στα χέρια έτρεξε στην μάνα της. Ούτε που ήθελε να πλυθεί, για πιο γρήγορα. Όταν την είδε η μάνα της, της λέει. — Γιατί κόρη μου είναι τα χέρια σου με τις ζύμες; — Ζύμωνα μάνα και έτρεξα να δω τι έχεις.
Τότε η μάνα της την αγκάλιασε, τη φίλησε και της λέει. — Να έχεις την ευχή μου κόρη μου! Να πετάς από λουλούδι σε λουλούδι, να μαζεύεις το μέλι από τα λουλούδια, να φέρνεις την γλυκασιά. Να είσαι χρήσιμη στον κόσμο. Το ζυμάρι που είναι στα χέρια σου να γίνεται κερί, για τις εκκλησίες. Χωρίς εσένα και το κερί σου να μην μπορεί να λειτουργήσει ο παπάς. Έτσι έγινε η μέλισσα. Γι’ αυτό και η παροιμία λέει: « Ευχή γονέα έπαρε και στο βουνό ανέβα».
*Αστυβές= άγριοι θάμνοι με σκληρά αγκάθια. |
Επιστροφή | |
Μια μέρα συνάχτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Ήβραν και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο κι επήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.
Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά το μεσημέρι. Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
Η κουκουβάγια, άμα είδε πως εσχόλασαν τα παιδιά το μεσημέρι και το μωρό της δεν εσχόλασε, επήρε λίγο ψωμί και επήγε στο σχολείο να του το δώσει.
Καθώς επήγαινε, την έφτασεν η πέρδικα. Έμεινε κι εκείνης το μωρό της νηστεία, κι επήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί. Λέγει η πέρδικα της κουκουβάγιας:
– Να χαρείς τα μάτια σου, γείτονα· έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να πάρεις και του μωρού μου το φαΐ του.
– Το παίρνω γειτόνισσα, λέγει η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω το μώρο σου ποιο είναι.
– Ω, λέγει η πέρδικα, όσο γι’ αυτό, είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
Η κουκουβάγια πήγε στο σχολείο. Παρακάλεσε το δάσκαλο, κι αυτός εδέχτηκε να δώσει το ψωμί του μωρού της. Ύστερα είπε του δασκάλου να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Εκοίταξε καλά καλά, δεν ήβρε το μωρό τη πέρδικας. Εγύρισε πίσω, επήγε και ήβρε την πέρδικα και της έδωσε το ψωμί της και της λέει:
– Τι να σου κάμω! Εκοίταζα μιαν ώρα και δεν το ήβρα το μωρό σου, γιατί μες στο σχολείο δεν ήταν ομορφότερο μωρό από το δικό μου!
Ένα κείμενο για τη μητέρα, τον Άγγελο κάθε παιδιού,
από το συγγραφέα Πάολο Κοέλιο.
Ένα μικρό παιδί ετοιμάζεται να γεννηθεί.Έχει αγωνία όμως και φοβάται.
Θα υπάρχει άραγε κανείς να το φροντίζει;Ρωτάει λοιπόν το Θεό.
Εκείνος του απαντάει:»Μην ανησυχείς. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει».
«Η αγωνία ενός μικρού αγγέλου»
Μια φορά και ένα καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα ρώτησε το Θεό: «Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος». Και ο Θεός του απάντησε: «Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει». Το παιδί επέμενε.
«Ναι, αλλά εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! Θα νοιώθω τόση ευτυχία στη γη;»
Τότε ο Θεός του είπε:
«Ο Άγγελος που έχω διαλέξει για σένα, ο Άγγελός σου, θα σου τραγουδάει όλη την ημέρα. Θα αισθάνεσαι την αγάπη του κι έτσι θα είσαι ευτυχισμένος».
Και το παιδί ρώτησε:
«Και πώς θα καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όταν θα μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους;»
«Αυτό είναι εύκολο», του είπε ο Θεός. «Ο Άγγελός σου θα σου λέει τα πιο όμορφα και γλυκά λόγια, που έχεις ακούσει ποτέ και με πολλή υπομονή και φροντίδα θα σε μάθει να μιλάς»!
Και ύστερα το παιδί κοιτώντας το Θεό ρώτησε: «Και τι θα κάνω, όταν θα θέλω να μιλήσω σε σένα;»
Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε: «Ο Άγγελός σου θα σε μάθει πώς να προσεύχεσαι»!
Και το παιδί είπε: «Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, που είναι κακοί. Ποιος θα με προστατεύσει από τους κακούς;»
Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε:
«Ο Άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα και αν χρειαστεί να βάλει σε κίνδυνο την ζωή του».
Λυπημένο το παιδί τον ρώτησε: «Ναι, αλλά πάντα θα είμαι λυπημένος, γιατί δε θα σε βλέπω πια».
– «Ο Άγγελός σου θα σου μιλάει συνέχεια για μένα και θα σε διδάξει τον τρόπο που θα μπορέσεις να γυρίσεις πάλι σε μένα. Έτσι και αλλιώς δε θα σου λείψω ποτέ, αφού θα είμαι πάντα δίπλα σου».
Τη συγκεκριμένη στιγμή επικρατούσε απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο και οι μακρινές φωνές από τη γη είχαν ήδη ακουστεί.
Το παιδί βιαστικά ρώτησε: «Θεέ μου αν πρέπει να φύγω τώρα πες μου το όνομα του Αγγέλου μου!»
Και ο Θεός απάντησε: «Τον Άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα. Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα αντικρίσεις, φτάνοντας στη γη. Το όνομα του Αγγέλου σου δεν είναι τόσο σημαντικό…
…θα την φωνάζεις απλά «μαμάκα»!
«Η καρδιά της Μάνας», Άγγελος Βλάχος
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
– Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρης την καρδιά
να ρίξω να την φάη το σκυλί μου. Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάη, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νειός κατάχαμα με δαύτη. Κυλάει ο γυιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
– Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!
Μια μελοποιημένη εκδοχή της ιστορίας υπάρχει στο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, «Της μάνας η καρδιά».
Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου οτιδήποτε», της λέει τρυφερά.
«Αν μ’ αγαπάς», του είπε, με νάζι και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ».
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου, μάνα, την καρδιά, στα πόδια της ν’ αφήσω».
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω».
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ’ τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα ‘ταν καλύτερο να μου τη φέρεις Μάη…».
Στο διαδίκτυο υπάρχουν ιστορίες όπως
Της μάνας μου το πρωινό φιλί
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Λόγια – Παρουσίαση: ΚαΤερίνη
Με ξύπνησε ξημέρωμα μια αύρα μια πνοή
στο μάγουλο φτερούγισε της μάνας μου φιλί
το χάδι της με γέμισε με αγάπη και στοργή
και πίσω ξαναγύρισα ξανάγινα παιδί
μ’ ένα φιλί και μια ευχή και το χαμόγελο της
σαν ξύπνησα τον ήλιο μου είδα στο πρόσωπο της
σου έφερα ροδόνερο σιγά μου ψιθυρίζει
για να πλυθείς και να λουστείς και να γλυκομυρίζεις
στέγνωσε τα μαλλάκια σου στις κεντητές πετσέτες
που ‘χουν χρωματιστά πουλιά αστέρια και βιολέτες
απ’ τα κεντίδια κόκκινο, πάρε σαν ένα χάδι
στα μάγουλα σου ακούμπησε ν’ αφήσει κοκκινάδι
άσε λυμένα τα μαλλιά, στους ώμους ν’ ανεμίζουν
σαν τα φυσάει ο άνεμος αυτά να παιχνιδίζουν
φόρεσε τ’ άσπρο φόρεμα και το λευκό μαντήλι
και το βαφτιστικό σταυρό ακούμπησε στα χείλη.
βάλε στο μέρος της καρδιάς το πρωινό φιλί μου
κι έλα για λίγο να σε δω, άστρο και γιασεμί μου
έλα και σου ‘χω έτοιμα φτερά για να πετάξεις
τα όνειρα σου μάτια μου για να τα κάνεις πράξεις
στον ουρανό φτερούγησε σε θάλασσες σε δάση.
μα όσο μακριά μου κι αν πετάς ποτέ να μη ξεχάσεις
στις προσευχές θα βρίσκεσαι και μες στην αγκαλιά μου
στη σκέψη και στα όνειρα στους χτύπους της καρδιάς μου
την πρωινή μου την ευχή σου στέλνω πριν χαράξει
από το μάτι του κακού αυτή να σε φυλάξει
κι όταν ξυπνάς κάθε πρωί, τον ήλιο σαν κοιτάξεις
στην αγκαλιά του πρωινού ποτέ να μη ξεχάσεις
να ψάχνεις μέσα στη ζωή τα άνθη τα λευκά της
και την ευχή μου θα τη βρεις μέσα στη μυρωδιά της
ΚαΤερίνη
Μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος
Από το ιστολόγιο του Λάμπρου εδώ μας άρεσαν ιδιαίτερα
Δημοσιεύτηκε στις 23 Απρ 2012 από lamprinila
Η μανούλα μου, my mother, kid’s song
Γερμανική μελωδία, στίχοι: Αγγελική Καψάσκη
Έχω μια γλυκειά μανούλα,
που πολύ με αγαπά
νύχτα μέρα με φροντίζει και για με καρδιοχτυπά
Σαν γλυστρήσω και χτυπήσω
θε να τρέξω στο λεπτό
στην αγκάλη της να πέσω
με λαχτάρα και καημό
Μ’ ένα της γλυκό φιλάκι
κάθε πόνος πάει μακρυά
κι είν’ η πιο ζεστή φωλίτσα
η γλυκειά της αγκαλιά
Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι μας
Posted 25/04/2012
on:Εμπνεόμενη από την κατασκευή που είχα φτιάξει πέρσι με τα παιδιά της Β τάξης εδώ, σκέφτηκα να ξαναδώσω την ίδια κατσκευή και στα πρωτάκια μου με ελαφρές τροποποιήσεις.
Αντί για το ακτινωτό στεφάνι, έφτιαξα ένα απλούστερο, στο κόψιμο με ψαλίδι, στεφανάκι αφού αποτελείται απο δύο κύκλους. Ψάξαμε στο διαδίκτυο και τυπώσαμε κι άλλα λουλουδάκια , πεταλούδες,χελιδονάκια για το στολισμό του στεφανιού μας.
Από προηγούμενες κατασκευές είχαν περισσέψει πεταλούδες , λουλουδάκια και πασχαλίτσες που δεν αφήσαμε αναξιοποίητα 🙂
Την ίδια κατακευή θα κάνω τόσο με το Α1 όσο και με τα παιδιά της Ε τάξης. Με τα πεμπτάκια μας θα προσπαθήσουμε ακόμα δουλεύοντας ομαδικά να φτιάξουμε ένα οικολογικό πρωτομαγιάτικο στεφάνι από χάρτινες αυγοθήκες , εφημερίδες παίρνοντας ιδέα από εδώ
Τα πατρόν μας
Κάποια παιδιά ήθελαν κάτω από το στεφανάκι τους να βάλουν ένα χελιδονάκι να σέρνει μια κορδέλα ….. και τους έγινε το χατήρι !
Τα στεφανάκια του Α1
Η Ε τάξη
Τα στεφανάκια της Ε τάξης
Επειδή ο χρόνος δεν ήταν αρκετός μόλις ολοκληρώσουμε τις κατασκευές μας θα σας παρουσιάσουμε και τα αποτελέσματα 🙂
Τα Λαζαράκια μας
Posted 12/04/2012
on:Όπως διαβάζουμε εδώ
Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Στη Γλώσσα μας είδαμε και εικόνα από τα λαζαράκια που φτιάχνουν στο γειτονικό μας νησί της Κω.
Σε ανάμνηση της Ανάστασης του Λαζάρου οι νοικοκυρές το Λαζαροσάββατο δηλαδή το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα φτιάχνουν τα λαζαράκια, ομοιώματα δηλαδή σαβανωμένου ανθρώπου .
Εμείς καλέσαμε τις μαμάδες του Α1 στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας για να μας βοηθήσουν να πλάξουμε τα Λαζαράκια μας. Ο Γιώργος μας τραγουδάει τα κάλαντα του Λαζάρου από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Οι στίχοι εδώ
Η κυρία Ανθή είχε πάει στις 31/3/2012 στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου ο γιος της και μαθητής του σχολείου μας, συμμετείχε στα «Λαζαρικά» . Ηταν μια εκδήλωση όπου οι ομάδες διάσωσης και διάδοσης της παράδοσης και λαογραφίας «Ελένη», με την καθοδήγηση της κυρίας Ελένης Κουμένου Μαραγκού αναβίωσαν έθιμα της περιόδου χορεύοντας και τραγουδώντας κάλαντα.
Μικρά αποσπάσματα από την εκδήλωση μας έδειξε στη συνέχεια η κυρία Ανθή
Στο διαδίκτυο υπάρχει και το απόσπασμα για την Ανάσταση του Λαζάρου, απ’ όπου προέκυψε και το έθιμο για τα «λαζαράκια»
Πρωταπριλιά
Posted 02/04/2012
on:Χθές ήταν πρωταπριλιά. Δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο τέτοιο γεγονός! Ακόμη και στο διάλλειμμα τα πειράγματα έδιναν κι έπαιρναν !
<<χα χα !!! Πρωταπριλιά , την πάτησες!!>>
Ευκαιρία να μάθουμε κάποια πράγματα για το έθιμο που συνοδεύει αυτή τη μέρα.
Στο διαδίκτυο μπορεί κανείς αναλυτικά από την wikipedia εδώ να μάθει τα παρακάτω :
== Προέλευση του Εθίμου ==
Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.
=== Από τους Κέλτες ===
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο «κώδικας δεοντολογίας» των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
=== Από τη Γαλλία ===
Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η «1η Απριλίου». Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.
== Το έθιμο στην Ελλάδα ==
Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.
Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο «ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή» όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα «αντίμετρα» (αλεξίκανα μέτρα). Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη «ψευδολογία» παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού, έτσι ώστε να θεωρείται από τον λαό ως σημαντικός όρος μαγνητικής ενέργειας (έλξης ή αποτροπής) για μια επικείμενη επιτυχία.
== Περιστατικά ==
Τον προηγούμενο αιώνα, η τεχνολογία βοήθησε κάποιους να ξεγελάσουν χιλιάδες άτομα την ημέρα αυτή. Για παράδειγμα μια Αμερικάνικη εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο (στις αρχές του 20ού αιώνα), στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τόμας Έντισον είχε εφεύρει μια μηχανή, η οποία μετέτρεπε το νερό σε κρασί. Οι μετοχές των εταιριών παρασκευής και διακίνησης οίνου, σημείωσαν κατακόρυφη πτώση στο χρηματιστήριο.
Ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης πρωταπριλιάτικης φάρσας, είναι αυτή του δικτύου BBC το 1957. Τότε προβλήθηκε από το δίκτυο αυτό ένα ρεπορτάζ, στο οποίο Ιταλοί γεωργοί μάζευαν μακαρόνια από τα δέντρα που υποτίθεται ότι τα παράγουν. Παρόμοια ρεπορτάζ συνεχίζονται όμως μέχρι και σήμερα σχεδόν από το σύνολο των ΜΜΕ, που τις περισσότερες φορές αγγίζουν σημαντικά θέματα οικονομίας, διασκέδασης, κ.λπ.
== Πηγή ==
* »Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα» τ.51ος, σ.72
Κατηγορία:Λαογραφία
Βέβαια στην τάξη αναφερθήκαμε περιληπτικά για το έθιμο, κάθε παιδί ανέφερε τη φάρσα που σκάρωσε στην οικογένεια και τους φίλους του, όπως και τη φάρσα που δέχτηκε.
Αναφερθήκαμε στον Πινόκιο, που κάθε φορά που έλεγε ψέματα μεγάλωνε η μύτη του.
Και τέλος η κυρία Ανθή μας έβαλε ένα τραγουδάκι που ταιριάζει με τα ψέματα και τις φάρσες.
Πριν λίγες μέρες , η Β τάξη επισκέφθηκε την τάξη μας και μας προσκάλεσε στην λαογραφική έκθεση.
Σήμερα λοιπόν το πρωί επισκεφθήκαμε την έκθεση ! Και τι δεν είδαμε !
Καλαθάκια, μικρογραφία παραδοσιακού αργαλειού, σινί, θυμιατήρι, γουδιά, μπακιρένιο μπρίκι, λάμπες πετρελαίου,κανάτια, πιάτα, παραδοσιακά κεντήματα, γραφομηχανή.
Κάθε αντικείμενο συνόδευε ένα σύντομο σημείωμα για την ονομασία και τη χρησιμότητα κάθε αντικειμένου, που είχαν φτιάξει τα παιδιά μετά από έρευνα.
Περισσότερα στο blog της Β τάξης εδώ
http://bclassatweb.posterous.com/113826253.
Συγχαρητήρια στην Β τάξη κι ευχαριστούμε για την ξενάγηση στο παρελθόν !!!
Δόμνα Σαμίου
Posted 12/03/2012
on:Με αφορμή το θάνατο της Δόμνας Σαμίου, μιας σπουδαίας ερμηνεύτριας κι ερευνήτριας της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, αφιερώσαμε λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για την λαογραφία, την παράδοση, την παραδοσιακή μουσική και να τραγουδήσουμε τόσο το τραγούδι του μέρμηγκα που είχαμε κάνει http://wp.me/p2apEQ-6U όσο κι ένα άλλο το «παντρεύουνε τον κάβουρα». Διαπιστώσαμε επίσης ότι είχε περάσει κι από μας στα Δωδεκάνησα κι είχε καταγράψει ανάμεσα στ΄άλλα το γνωστό σε όλους μας «τζιβαέρι’ καθώς κι ένα παραδοσιακό τραγούδι του γάμου.
Ο Μάρτιος και το έθιμο του «Μάρτη»
Posted 01/03/2012
on:- In: A ! | Α 1 ΤΑΞΗ | Α ΤΑΞΗ | ΑΝΟΙΞΗ | ΑΠΟΚΡΙΕΣ | ΓΙΟΡΤΕΣ | ΓΛΩΣΣΑ | ΔΡΑΣΕΙΣ 2011-2012 | ΕΡΓΑΣΙΕΣ Α ΤΑΞΗΣ 2011-2012 | ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2011-2012 | ΥΛΙΚΟ
- Σχολιάστε
Καλός μας μήνας !!! Ο πρώτος της Άνοιξης !!!
Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το Μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν.
Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Άλλοι πάλι τον καίνε στη φωτιά της λαμπάδας της Ανάστασης.
Μερικοί από τους » Μάρτηδες» που φορούσαμε στην τάξη. Ένας μάλιστα ήταν και πολύχρωμος, ανοιξιάτικος 🙂
Δείτε εδώ κι ένα βιντεάκι που βρήκαμε στο διαδίκτυο και μας δείχνει πώς φτιάχνουμε το βραχιολάκι του Μάρτη.