Το ιστολόγιο της κυρίας Ανθής

Καλός μας μήνας !!! Ο πρώτος της Άνοιξης !!!

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το Μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν.

Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.

Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Άλλοι πάλι τον καίνε στη φωτιά της λαμπάδας της Ανάστασης.

Μερικοί από τους » Μάρτηδες»  που φορούσαμε στην τάξη. Ένας μάλιστα ήταν και πολύχρωμος, ανοιξιάτικος 🙂

Δείτε εδώ κι ένα βιντεάκι που βρήκαμε στο διαδίκτυο και μας δείχνει πώς φτιάχνουμε το βραχιολάκι του Μάρτη.

Κι επειδή δεν είχαν φορέσει από το σπίτι όλα τα παιδιά «μάρτη» η κυρία μας έφερε κλωστές σε διάφορα χρώματα και κάθε παιδί διάλεξε όποιο συνδιασμό χρωμάτων του άρεσε. Στο χωριό της κυρίας τον έφτιαχναν πολύχρωμο – ανοιξιάτικο τον «μάρτη» και μάλιστα μετρούσαν τα χρώματα και τις σειρές σε κάθε βραχιολάκι για να δουν μέχρι πόσα κόκκινα αβγά θα έτρωγαν το Πάσχα !!! Τον » μάρτη » στο χωριό της κυρίας τον έκαιγαν στην «καλαφούνα» ( φωτιά) της Μεγάλης Παρασκευής.

Και μιας κι είμαστε στον Μάρτη , σε περίοδο Σαρακοστής δεν παραλείψαμε ν’ ακούσουμε και  το τραγούδι «Μια Κυριακή του Μάρτη» από τον καθηγητή της κυρίας στο Πανεπιστήμιο, κύριο Γιώργο Σακελλαρίδη. Το έχουμε εξάλλου και στο βιβλίο της Γλώσσας μας , Β τεύχος, σελ.42. Τραγουδήσαμε και μεις ……